Deze maand las ik een paar (non-fictie) boeken uit waar ik al eerder aan begonnen was, maar af en toe opzij had gelegd. Het zijn er daarom wat meer dan anders, maar ik heb er weer van genoten!
Alleen op avontuur (Lidewey van Noord)
Korte vertelling over wat het inhoudt om als vrouw alleen op (meerdaagse) wandeltochten te gaan. Is vooral een bundeling van interviews over praktische wandelzaken, het genot van de tocht en werk van anderen die al over wandelen schreven. Vlot geschreven en voor mij een bevestiging dat wandelen een fijne activiteit is!
Zeist : KNNV Uitgeverij, [2020], 160 pagina’s, 8 ongenummerde pagina’s foto’s
Nooit af (Martijn Aslander, Erwin Witteveen)
Opvolger van Easycratie, dat ik nog niet heb gelezen. Mooie kijk op hoe men alles nu organiseert alsof de dingen (wat dan ook) af zijn, klaar zijn – terwijl dat allerminst zo is. Wat is er nu af? We zijn continu in beweging. We zouden steeds een bèta-versie moeten maken; dat is het vertrekpunt. Een prachtige aanmoediging tot het aannemen van een lerende houding en het creëren van mooie (maatschappelijke) producten en diensten, met elkaar als netwerksamenleving. Begint eer ge bezint is het devies!
Amsterdam : Uitgeverij Business Contact, [2015], 362 pagina’s
Atomic Habits (James Clear)
Dit boek stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Ik tuimel van het ene ‘gewoonte’-boek in het andere en allemaal jatten ze van elkaar. Clear geeft ruiterlijk toe waar hij dat doet, maar al dat jat- en leenwerk maakt dit geen slap boek. Allerminst. Fijn leeswerk, overzichtelijk, goed verantwoord en wat mij betreft het startpunt als je iets aan je gedrag wilt veranderen.
Nederlandse vertaling ‘Elementaire Gewoontes: kleine veranderingen, groot resultaat’ van Uitgeverij Lev, Amsterdam, 2019, 317 pagina’s
365 dagen Nederlander (Naeeda Aurangzeb)
Een boek dat je zo uit hebt doordat het per pagina een kort gesprekje tussen (meestal) documentairemaker, auteur en radio-presentatrice Naeeda en iemand anders bevat. Met plaatsvervangende schaamte las ik het, geregeld hardop verschrikt “O nee!” roepend. Het boek beschrijft aan de hand van die gesprekjes namelijk haarfijn hoe ingesleten vooroordelen kunnen zijn en hoe terloops je die een ander om de oren slingert. Onze taal zit vol discriminerende en botweg racistische toespelingen, die Naeeda te horen krijgt omdat ze als Rotterdamse met Pakistaanse roots er iets anders uit ziet dan wat de mensen kennen uit het ‘witte milieu’ waarin de meesten zijn opgegroeid. Als je ziet hoe de redactie van NPO radio 1 (die komt regelmatig terug) omgaat met haar en haar ideeën, zakt je de moed in de schoenen voor wat betreft hoe journalistieke keuzes tot stand komen. Wat een bewustwordingstoer is dit, zelfs al was ik dat al aardig. Aanrader!
Amsterdam ; Antwerpen : Uitgeverij Pluim, 2021, 365 pagina’s
Mijn lieve gunsteling (Marieke Lucas Rijneveld)
Wat een tragisch boek, maar wat een schitterende taal! Rijneveld beschrijft zeer eloquent de bekentenis van een veearts die, door trauma’s ingegeven, gevoelens ontwikkelt voor een puber die op zoek is naar wie ze is en die ook zo haar trauma’s heeft. Leest wel bijzonder ongemakkelijk gezien het onderwerp, maar het taalgebruik is prachtig. Ik snap nu waarom Rijneveld hoge ogen gooit in de wereld van de literatuur.
Amsterdam : Uitgeverij Atlas Contact, [2020], 363 pagina’s
Joyland (Stephen King)
Heerlijk weer eens een Stephen King te lezen. Ik heb veel boeken van hem al verslonden. Wat vaak begint als een normale roman, schiet regelmatig door naar een ‘zesde zintuig’-verhaal. Dat gaat zo geleidelijk dat je het verhaal van King gelooft. In dit boek gebeurt dat voor Kings’ begrippen maar heel licht. Er zit een toefje van het paranormale in, verpakt in het schrijven van hoofdpersoon Devin, die terugblikt op zijn tijd in pretpark Joyland. Ook na dit boek zeg ik: King is een échte verhalenverteller. Zo zie ik ze niet vaak.
Nederlandse vertaling met gelijknamige titel van Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, Amsterdam, 2014, 318 pagina’s
A world without email (Cal Newport)
Ben fan van de visie van Newport op kenniswerk. Ook in dit boek verkent hij het idee van gestructureerd kunnen werken door kenniswerkers, zonder daarbij e-mail als hoofdcommunicatiemiddel te gebruiken, omdat het, zoals ie zegt, een ‘hyperactieve mindset’ tot gevolg heeft. Je staat altijd aan, maar of dat nu productiever is? Hij geeft bereikbare oplossingen om vrijwel zonder e-mail je werk te kunnen doen. Leest als een lange blogpost.
Penguin Random House, 2021, 296 pagina’s
Feitenkennis (Hans Rosling)
Hoopgevend boek voor als je rondloopt met het beeld dat de wereld naar de haaien gaat of dat vroeger alles beter was (het roze-bril-effect). Rosling beschrijft tien instincten die ervoor zorgen dat je subjectief naar je omgeving of het nieuws kijkt. Ook journalisten vallen hier ten prooi aan. Laatst schreef ik er een blogartikel over. Het gaat hier wel om een wereldbeeld, niet een lokaal beeld of inzicht in jouw eigen issues. Zijn beroemde TED-talk was al een voorloper op het boek. Prettig leesbaar, ik had het zo uit. Leest evenens als een lange blogpost.
Nederlandse vertaling van Factfulness: Ten Reasons We’re Wrong About the World–and Why Things Are Better Than You Think, Uitgeverij Unieboek | Het Spectrum bv, Houten, 2018, 343 pagina’s
Schilderslief (Simone van der Vlugt)
Fijn leesbare vertelling over de eeuwenlang verguisde Geertje Dirkcx, een van de vele vrouwen van Rembrandt. Van der Vlugt zag zich gesterkt door enig recentelijk (jaren ’60) commentaar van historici, die Rembrandt maar een nukkige kerel vonden. Ze maakt van Dirkcx een sterke vrouw. Feit en fictie lopen heerlijk door elkaar. Hou ik van!
Amsterdam, uitgeverij Ambo|Anthos, 2020, 311 pagina’s
Vraag: wie zijn échte verhalenvertellers?
Zoals gezegd vind ik Stephen King een fantastische (ook in de enge zin) verhalenverteller. Hij is vast niet de enige. Wie kan ook zijn/haar verhaal zo vertellen dat je het boek in zowat één sessie wilt uitlezen?
